Forum dla nastolatków

Mój mały drobiazg; autorki Gigi Anders :



Książka Gigi Anders - Mój mały drobiazg - opowiada o młodzieńczym życiu autorki. Występuje ona w roli głównej,  jej dotyczą problemy, rozterki, romanse i codzienne życie. Autorka, na początku, tłumaczy czytelnikom istotną rzecz i tu pozwolę sobie zacytować fragment książki :

[…] Choć jest to literatura faktu, znajdziecie w niej jedynie cztery prawdziwe, męskie imiona. Aby chronić prywatność innych ludzi, zmieniłam bądź też pominęłam pewne istotne fakty. 

G.A.

Książka napisana jest we formie pamiętnika, posiada dziesięć rozdziałów, każdy z nich opowiada o oddzielnej historii miłosnej, zawsze związanej z nieudanym związkiem i jakąś częścią jej garderoby. Bohaterka i zarazem autorka, jest kolekcjonerką ubrań. Lubuje się w nich, traktuje jak członka rodziny królewskiej. W tej powieści możemy przeczytać o niezwykłym przywiązaniu do różowego płaszczyka, krótkiej kurtki dżinsowej czy do kolczyków z masy perłowej. Główną fabułą jest umiejętność oddzielania mężczyzn i garderoby.

Faceci raz są, a raz ich nie ma, ważne jest, aby nie opuścić swojej ulubionej garderoby i mieć w niej oparcie.

Reasumując, to pigułka dziesięciu rozdziałów opowiadających o kompletnie nieudanych związkach. Dla mnie stawało się to bardzo nudne, gdyż z każdym kolejnym rozdziałem, liczyłam na coś fascynującego, innego, a tu zaskoczenie, ponieważ zmieniała się sukienka i imię mężczyzny oraz miasta, a wątek nadal był nudny i opłakany. Nie jestem nawet w stanie podać danych bohaterki, gdyż z każdym nowym rozdziałem zmieniały się, aż w pewnej chwili nie byłam pewna czy na pewno czytam tę samą książkę. Tak dobrnęłam jakoś do końca, choć o wiele lepiej się zapowiadało. Gigi Anders miała w ręku inny niż wszystkie, ciekawy temat, jednak nie starczyło jej talentu, aby dobrze go wykorzystać. Mnie książka nie przypadła do gustu, odłożyłam ją na półkę i jestem pewna, że nie sięgnę po nią. Dostałam powieść w nieudanym prezencie, którego sama bym nigdy nie wybrała. Myślę, że mogłabym spodobać się osobą, które lubią się pochwalić i powiedzieć, że przeczytało się książkę która ma trzysta kilka stron, ponieważ czyta się ją z lekkością.

Zniechęciły mnie przekleństwa, które można było zamienić w łagodniejszy kopiec słów, oraz pisanie ciągiem dużymi literami, co w literaturze nie powinno występować.                         
                                                               
Mam jednak sentyment do Gigi, gdyż dostrzegam, że pisania nie traktuje tylko jak zabawę, idealną do opowiedzenia o swoim życiu, lecz przykłada się do języka i stylu pisania, ogromną staranność i precyzję. Książkę polecam na długie, nudne zimowe wieczory, jak ktoś chce sobie poczytać o modzie i rozterkach miłosnych, pewnej pani. *


*Możecie ją spotkać na innych portalach, ale są napewno mojego autorstwa ;33